کلبه ی عشق

کسانی که به آنان عشق می ورزیم از بیشترین قدرت برای آزردن ما برخوردار هستند...

وقتی گریه می کنی اونی که آرومت می کنه دوست داره ولی اونی که باهات گریه می کنه عاشقته.

به سلامتی همه رفقایی که نه دنیا عوضشون میکنه و نه من با دنیا

عوضشون میکنم.

تقدیم به همه ی رفقای گلم!

دمش گرم...

باران را می گویم

به شانه ام زد وگفت

خسته شدی...

امروز را تو استراحت کن...

من به جایت می بارم...

گاهی باید به دور خود یه دیوار تنهایی کشید

نه برای اینکه دیگران را از خود دور کنی...

بلکه ببینی چه کسی برای دیدنت

دیوار را خراب می کند...!!!

در روزگارهای قدیم جزیره ای دور افتاده بود که همه احساسات در آن زندگی می کردند: شادی، غم، دانش،عشق و باقی احساسات.
روزی به همه آنها اعلام شد که جزیره در حال غرق شدن است. بنابراین هر یک شروع به تعمیر قایق هایشان کردند.
اما عشق تصمیم گرفت که تا لحظه آخر در جزیره بماند. زمانیکه دیگر چیزی از جزیره روی آب نمانده بود عشق تصمیم گرفت تا برای نجات خود از دیگران کمک بخواهد.
در همین زمان او از ثروت که با کشتی با شکوهش در حال گذشتن از آنجا بود کمک خواست.
“ثروت، مرا هم با خود می بری؟”
ثروت جواب داد:
“نه نمی توانم، مقدار زیادی طلا و نقره در این قایق هست، من هیچ جایی برای تو ندارم.”
عشق تصمیم گرفت از غرور که با قایقی زیبا در حال رد شدن از جزیره بود کمک بخواهد.
“غرور لطفاً به من کمک کن.”
“نمی توانم عشق. تو خیس شده ای و ممکن است قایقم را خراب کنی.”
پس عشق از غم که در همان نزدیکی بود درخواست کمک کرد.
“غم لطفاً مرا با خود ببر.”
“آه عشق. آن قدر ناراحتم که دلم می خواهد تنها باشم.”
شادی هم از کنار عشق گذشت اما آنچنان غرق در خوشحالی بود که اصلاً متوجه عشق نشد.
ناگهان صدایی شنید:
“بیا اینجا عشق. من تو را با خود می برم.”
صدای یک بزرگتر بود. عشق آن قدر خوشحال شد که حتی فراموش کرد اسم ناجی خود را بپرسد. هنگامیکه به خشکی رسیدند، ناجی به راه خود رفت.
عشق که تازه متوجه شده بود که چقدر به ناجی خود مدیون است از دانش که او هم از عشق بزرگتر بود پرسید:
” چه کسی به من کمک کرد؟”
دانش جواب داد: “او زمان بود.”
“زمان؟! اما چرا به من کمک کرد؟”
دانش لبخندی زد و با دانایی جواب داد:
“چون تنها زمان، بزرگی عشق را درک می کند.”

سکوت تنها دوستی است که هرگز خیانت نمی کند و عشق تنها میکروبی

است که از راه چشم سرایت می کند.

این روزها بیشتر از هر زمانی دوست دارم خودم باشم!!

دیگر نه حرص بدست آوردن را دارم ونه هراس از دست دادن را...

هرکس مرا میخواهد بخاطر خودم بخواهد

دلم هوای خودم را کرده است

سهم من از دوری تو چیزی جز دلتنگی به اندازه ی دریاها...

نگاهی تاریک همچون شب های بدون مهتاب...

ولحظه هایی که ثانیه به ثانیه می گذرند،نیست!

پس ای دوست بشنو صدای دلتنگی مرا!